# 43

Minęły cztery dni od rozmowy z Louis'em a ja dalej nie potrafię się przełamać. Kilka razy próbowałam, nawet miałam włączone okno rozmowy za każdym razem tchórzę. Coś we mnie pęka i nie mogę tego wykonać. Kiedyś to zrobię, przełamię się. To wca­le nie jest ta­kie pros­te… Od­dać swoją sa­mot­ność. Swo­bodę. Nieza­leżność. Przełamać auto­nomię włas­ne­go ja. Poz­wo­lić się nieść. Przyjąć wszys­tkie wady i przyz­wycza­jenia. Da­wać, nie ocze­kując nicze­go w za­mian. Nie uciekać kiedy po­jawi się problem. Słuchać, gdy ma się ochotę krzyczeć. Ale nie py­taj czy jest sens? Czy war­to? Ufaj. I proś, by ci star­czyło serca…  

 Jak to się teraz mówi ? Żyjemy z dnia na dzień ? Nie, żyjemy z melanżu na melanż. Stałam się dość rozpoznawaną osobą, ale ciekawe dlaczego ? Nie wyróżniam się jakoś specjalnie, nic takiego nie robię. Po prostu jestem a wielki szał znalazł się po imprezie u Tom'a, wielkie mi halo... tańczyć na stole chyba każdy może. Stanęłam przed wielkim lustrem w łazience i dokonywałam ostatecznych poprawek. Miałam na sobie klasyczną małą czarną, która idealnie podkreślała moje nogi, których nie przywykłam jeszcze tak eksponować. -click- Włosy postanowiłam upiąć w wysokiego koczka, a dzisiejszy makijaż miałam bardziej wyraźmy. Zastanawiałam się czy bransoletki nie są zbyt przesadne.Zapewne myślałabym dalej ale do pokoju wpadli chłopcy, więc jednak pozostałam przy pierwszej wersji, tej z bransoletkami.

- Abss na miłość boską rusz szanowny tyłek. Bo się spóźnimy. - Jęknął Joe stając w progu drzwi.

- Dobra, skończ.- Przerwałam im, otwierając drzwi od łazienki. Wykonałam pełny obrót i wyszczerzyłam się. Moja pewność siebie i morale wzrosły wraz z ich minami. - I jak ? - Pokiwałam brwiami.
- Jeszcze się pytasz. - Zadrwił starszy. - Cholera, czemu my musimy być spokrewnieni ? - Zmierzyłam go wzrokiem a Finn dostał nagłego napadu śmiechu.
- Ja przemilczę, bo boję się o swój tyłek. - Powiedział, na co ja wzruszyłam ramionami i idąc w ślady Joe'ya opuściliśmy dom. Jesteście ciekawi co na prawie codzienne wypady na imprezy ma ciocia ? A no twierdzi, że integracja w tym wieku jest w jak najlepszym porządku. "Sama kiedyś byłam młoda" no więc tymi słowami zostaliśmy oficjalnie pobłogosławieni. Troszeczkę przeraziła mnie jej bezpośredność w temacie tabu, a mianowicie co powiedziała ? "Żadnej ciąży i żadnego rozdziewiczania" Szczęka delikatnie mówiąc walnęła o trawnik, ale jakoś się pozbierałam. Od samego progu przywitała nas start kolejka, nie wiedziałam czy dobrze robię ale od razu pochłonęłam początkowego. A później to już tylko kolejne za kolejnym. Chciałam dotrzymać towarzystwa chłopakom ale jakby to ściśle określić.. zgubiłam ich w tłumie. Na parkiecie mnóstwo osób obmacywało się, przyznam, miałam ogromną ochotę zalać się w trupa. Nie miałam zamiaru na to dłużej patrzeć, na wstrętne, cholerne szczęście ! W tle leciały jakieś piosenki, które spowodowały, że zachciało mi się tańczyć. Noc to naj­lep­sza po­ra na wszys­tko. To właśnie wte­dy budzą się nasze naj­większe prag­nienia. Wyz­wa­lają i potęgują najskrytsze tęskno­ty. Wie­czo­rami naj­le­piej się roz­ma­wia, pi­je al­ko­hol i up­ra­wia seks... a właściwie to dlaczego by się nie zabawić ? Czułam, że zatracam się, stawałam się mniej świadoma, jednak nie miałam umiaru. My, ludzie cza­sami jes­teśmy dziw­ni - opo­wiada­my wszys­tkim jak cier­pi­my, bo nie chce­my niczy­jej po­mocy, wchodzi­my w tłum by być sa­mot­nym i pi­jemy al­ko­hol by zro­zumieć świat na trzeźwo. Zaczęłam wirować w rytm muzyki z jakimś chłopakiem, nie widziałam jego twarzy, migające wokół światła uniemożliwiły mi identyfikację, a czy to ważne ?Nie twarzy będzie używał. Pijemy by uwol­nić nasze naj­skryt­sze marze­nia, by wy­puścić na świat niewy­powie­dziane słowa i myśli, gdzieś z zakątka naszej świado­mości... bo by­wa że na trzeźwo nie przej­dzie nam to przez gardło, nie ma­my na to siły i odwagi. Tęsknię , nie muszę zapomnieć. Chcę wrócić, nie muszę zapomnieć. Chcę się rozerwać, na co czekasz, masz okazję ! Chłopak, którego imienia nawet nie znam nie okazał się odpowiednim partnerem do zabawy, nudziarz. Powędrowałam dalej w poszukiwaniach odpowiedniego chłopaka, w jednym miejscu skumulowana była duża ilość osób. Zaciekawiona chwiejnym krokiem, ledwo przedzierając się przez pochłonięty w rytm tłum bawiących się ludzi w końcu dotarłam. Stał nonszalancko oparty o blat, od razu mi się spodobał. Generalnie kogoś mi przypominał, jednak po co gderać jak można działać. Zgarnęłam ze stolika kubeczek coli z gin'em i momentalnie pochłonęłam jego zawartość. Skrzywiłam twarz w lekkim grymasie i odważnie podeszłam do chłopaka. Ledwo, na prawdę ledwo trzymając się na nogach naparłam na ciało, no cóż znowu nieznajomego. Prawą dłonią pogładziłam go po policzku, bardzo, ale na prawdę bardzo pociągający zarost. Lewą dłonią oparłam się o tors chłopaka, który w dalszym ciągu opierał się o kuchenny blat. Było ciemno, nie mogłam wiele zauważyć ale był przystojny, oj bardzo przystojny. Zarzuciłam ręce na jego szyję poprawiając przy tym kołnierzyk jego skórzanej kurtki. Przylgnęłam do niego i zaczęłam całować tak mocno, że pobolewały mnie wargi. Czułam jego dłonie na swoich plecach, co jeszcze bardziej mnie pobudzało.

- Nieźle się schlałaś. - Zaśmiał się, no jeszcze czego. Żaden nieznajomy dupek nie będzie mi wypominał, moja sprawa, sam też trzeźwością nie grzeszy.

- Jestem trzeźwa jak… - Szukałam słowa. - Jak… jak… noo ty tam wiesz- Jąkałam się a kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że pewnie wyglądam idiotycznie, o czym świadczył rozbawiony wyraz twarzy ciemnowłosego chłopaka, zaczęłam się głośno śmiać. Śmiech okazał się nie do opanowania i chwilowo się zachwiałam tracąc na dobre równowagę, niestety przy mojej koordynacji i zawartości procentów w organizmie rychłe było moje spotkanie z ziemią. Gruchnęłam mocno o podłogę, jednak w miarę szybko się podniosłam. Całkowicie go to rozbawiło, wytknęłam mu tylko język i sięgnęłam dłonią po kolejnego drinka, jednak skutecznie wytrącił mi go z dłoni.

- Dobra, może tobie już wystarczy, co? - Powiedział kładąc dłonie na mych ramionach, co on ma do tego ile ja piję ? Wstrętny troglodyta.

- Nudziarz - Zagryzłam wargę, a on obserwował jak moja dłoń sunie po jego udzie. - Chodź ze mną. - Wymruczałam do ucha przy tym lekko musnęłam jego kość policzkową, jego zarost stanowczo mnie pociągał. Pachniał tak męsko. - No chodź. - Mruknęłam dotykając lewą dłonią jego krocza. Dostałam nagłego napadu śmiechu, kompletnie nie kontaktowałam co robię, w głowie tylko zielone światło, bierz go, korzystaj. Zacisnęłam palce i wpiłam się namiętnie w jego wargi, jednak on nie oddawał pocałunków, stawiał opór. Zaczęłam się zastanawiać co we mnie nie tak.

- Co we mnie nie tak ? - Warknęłam wkurzona.

- To nie tak, po prostu nie mogę. - Odparł nieco zakłopotany, ta sprawa powoli zaczynała mnie irytować, byłam już całkowicie rozdrażniona i zdesperowana. Ponownie naparłam na chłopaka i złożyłam na jego miękkich wargach czuły pocałunek, nieco spokojniejszy od poprzedniego. Może lubi takie bardziej zrównoważone laski, a nie napalone blondyny... którą po części się stałam. Mile mnie zaskoczył bo tym razem odwzajemnił pocałunek, uśmiechnęłam się pod nosem i zmniejszyłam odległość pomiędzy nami. Przysunęłam głowę nieco w jego stronę, po czym złapałam w zęby jego płatek ucha i lekko przygryzłam.

- To w takim razie co jest we mnie nie tak ? - Odparłam kokieteryjnie bawiąc się guziczkami od jego koszuli. Pozwoliłam sobie na odpięcie tego zaraz przy szyi. - No malutki, co jest ? - Zachichotałam chybotając się na boki. - Dlaczego nie możesz ot tak mnie zaliczyć a potem zapomnieć ? Mam cię o to prosić, kurwa, właśnie to robię. - Uderzyłam się z otwartej ręki w czoło po czym z ust wypsnęło mi się czknięcie. Zarzuciłam ponownie rączki na jego szyję.

- Po prostu nie mógł bym przelecieć dziewczyny mojego kumpla. Miło mi Zayn jestem. - Uśmiechnął się cwanie i zniknął w tłumie, cholera skądś znam tego chłopaka, no ale cóż nie chce się bawić, to wypad. Wzruszyłam ramionami i zasiadłam na jednym z wysokich stołków. Czułam się powoli coraz słabsza jednak nie zaprzestawałam, wypiłam kilka drinków, jak na damę przystało ze szklanki przez różową słomkę. Głowa opadła mi na blat, chciało mi się spać a jednakowo czułam potrzebę szaleństwa na parkiecie. Zeskoczyłam ze stołka i zaczęło mną miotać kompletnie bez rytmu, czułam jak ogarnia mnie euforia, zaczęłam wirować i głośno się przy tym śmiejąc, stojący obok pomyśleliby pewnie, że jestem wariatką, jednak o tej porze, każdy był już w takim samym stanie co ja. Ktoś złapał moją rękę i wywlókł mnie z dala od tego tłumu.

- Dosyć, rozumiesz ?! Ty już masz dość. - Warknął nerwowo ten chłopak, no wiecie Zzz...nie pamiętam, jakiś czarny.

- A spadaj. - Spojrzałam na niego z byka i odwróciłam się na pięcie brnąc w stronę parkietu. Momentalnie zostałam pochwycona a ten wstrętny, natrętny bambus co nie ma na nic ochoty wziął mnie na ręce.  

 - Puszczaj mnie! - Krzyczałam i szamotałam się w jego ramionach. Zaczął mnie wkurzać bo kompletnie ignorował moje histeryczne piski. Rozdrażnił mnie do tego stopnia, że z całej siły zacisnęłam zęby na jego ramieniu. Wrzasnął głośno jednak nie postawił mnie na ziemi. Przyspieszył kroku a ja momentalnie poczułam jak zawartość żołądka podchodzi mi do gardła. Chcąc nie chcąc uspokoiłam się i zaczęłam  głębiej oddychać. 

-  Będę rzygać! - Chwilę później jak przeczułam tak tez się stało, kulturalnie mówiąc puściłam pawia obrzygując przy tym pół chodnika. Miał szczęście, że nie poleciało na niego.

- Coś ty z sobą zrobiła. - Pokiwał bezradnie głową, a zamknąłby się. Niby go znam ale w głowie cholerna pustka, jednak zdążył mi już podpaść dwa razy. Paragraf 'A- zabrał mnie z imprezy i kompletnie nie wiem gdzie zmierzamy i paragraf ' B- odmówił mi.. sami wiecie czego. Jak można mi odmówić ? Przecież ja jestem zajebista ! Pewnie każdy z okolicy marzy o tym by mnie mieć a on ? Co za palant.. a może on jest gejem ? Tak, to by wyjaśniało dlaczego go nie pociągam. Z tego wszystkiego zachciało mi się płakać. W sumie wiecie co ? Nie wiedziałam że księżyc może być tak seksowny, ponownie naszła mnie ochota. Zaczęłam szeptać mu do ucha jakieś sprośne rzeczy.

- Boże, ale bym cię brała. Jesteś taki pociągający. Nawet kogoś mi przypominasz, ale nie wiem kogo.- Zaśmiałam się cicho.

- Pomyślmy, może przypominam ci Zayn'a ? - Spytał lekko się uśmiechając ? 

- A nie wiem. - Machnęłam ręką i wtuliłam się w niego, było zimno. - Gdzie ty tak właściwie płyniesz ? - Wybełkotałam, byłam cholernie ciekawa dokąd zmierza nasza łódź.

- Matko, dziewczyno co ty brałaś. - Głośno westchnął. Po chwili zaczął nucić coś pod nosem co kompletnie mnie zresetowało. Moja głowa stała się nagle taka ciężka, oparłam się o jego ramię a upragnione snu powieki zamknęły się we śnie.

 ~*~

No to macie Abigail imprezowiczkę. Kompletnie, kompletnie jestem z niego zadowolona, możecie się obejść ze smakiem, bo to co się będzie działo w następnym rozdziale to będzie niezła, krwawa jatka. 

Być może niektórzy, Ci spostrzegawczy zrozumieli co znaczy West Yorkshire ? A no ciocia wikipedia nam tu pięknie tłumaaczy .

  Bradford – miasto w Wielkiej Brytanii (Anglia), położone w hrabstwie West Yorkshire.

Tadamm ^^  Tadadamm ^^ Zaskoczone mą intrygą ? 

~*~

Kochani, jeśli macie jakieś pytania do postaci tytułowej zapraszam na ASK'a Abigail 

 -> http://ask.fm/AbigailOfficial <-
 NOWY -> http://ask.fm/HarryOfficialxxo <- NOWY

Właśnie tam możecie zadać mi pytania a także wybiec ciekawym nosem w przyszłość.

Serdecznie proszę o komentarze.

Zapraszam na TT. @czekajkinga

Oraz Facebook'a . Kinga Karolina Czekaj

Piszcie śmiało, nie gryzę. A kto pyta nie błądzi i wie więcej !